جعفر پویهدهمین سالگشت قیام دانشجویی 18 تیر 78 را در حالی پیش رو داریم که صدها نفر از دلیران آزادیخواه در زندانهای رژیم منحوس جمهوری اسلامی به بند کشیده شده اند. آنچه قیام دانشجویی در 18 تیر را باعث شد، در 23 خرداد 88 جانی دوباره گرفت و با به میدان آمدن میلیونی مردم به خیابانهای میهن، کاخهای سرکوبگران ستمگر را به لرزه در آورد. فریاد آزادیخواهی سیل خروشان زنان و مردان حاضر در صحنه، همه محاسبات دریوزگان قدرت را به هم ریخت. همبستگی بی مانند میلیونی مردم و صفبندی دقیق آنها در برابر رژیم ستمگران، آنچنان ترسی بر پیکر اوباش ولی فقیه افکنده که نمی دانند در این میانه باید گریبان چه کسی را بگیرند.
از یکسو ولی فقیه رژیم، مردم همبسته در خیابان را وابستگان به بیگانه و خرابکار می نامد و گماشته او آنان را خس و خاشاک! از سوی دیگر، چند روز بعد هم این عربده کشها حرفهای خود را پس می گیرند و از همه حقارت بار تر، ولی فقیه معترضین را بخشی از داخل رژیم و شعارهای آنان را دعوای خانوادگی می نامد. سردسته سرکوبگران نیروی انتظامی و وزیر اطلاعات بی آبرو و دریوزه ای چون خطیب جمعه برای آنها خط و نشان می کشد و فرمان به قلع و قمع می دهند اما نمایندگان مجلس آنها، کمیته ای برای پیگیری بازداشتها و تحقیق ضرب و شتم کنندگان دانشجویان تشکیل می دهند.
در این بلبشوی حرفهای بی سر و ته و ضد و نقیض به خوبی می شود بهم ریختگی ارکان رژیم آزادی ستیز و آدمکش را دید. آنها درمانده از مدیریت بحرانی که با انتخابات مهندسی شده به بار آورده اند، دست به هر کاری می زنند تا بتوانند خود را از تیر رس مردم برهانند. کارمندان سفارت انگلیس را دستگیر می کنند تا بلکه با بحرانی که از پی آن به وجود می آید توجیهی برای حکومت نظامی خویش دست و پا کنند. دختری فرانسوی که استاد دانشگاه است را به جرم جاسوسی دستگیر می کنند، خبرنگار یک روزنامه آمریکایی را به جرمی مشابه زندانی می کنند و ... اما دیگر حنای این بحران سازیها رنگی ندارد و دردی از رژیم پا به گور دوا نمی کند. مشکل آنها مردمی هستند که برای حق خود در خیابانها پای بر زمین می کوبند و مصمم تر از همیشه خواستار حق و حقوق خود هستند. باز کردن پای انگلیس و دیگران به این خیزش محلی از اعراب ندارد و هیچکس آنرا باور نخواهد کرد.
در سالگشت 18 تیر اکنون جامعه بیش از همیشه با مردمی همبسته، آماده ی دستیابی به خواسته های خویش است. مردمی که در خیابانها شعار مرگ بر ولایت فقیه و مرگ بر دیکتاتور می دهند، کاملن مشخص است که با رژیم استبدادی ولی فقیه و دم و دستگاه علی خامنه ای تعیین تکلیف کرده اند. به هزار زبان در پس این شعارها نفی حکومت زورگو و قلدر جمهوری اسلامی نهفته است. اگر در 18 تیر 78 خاتمی با دریوزگی سعی کرد تا قیام جوانان و مردم را منحرف کرده و سرکوب آنان را رذیلانه تدارک ببیند اما امروز دیگر مردم فریب شکل و شمایل کسانی که از داخل رژیم قیافه اپوزیسیون و حق به جانب بخود می گیرند تا مگر راه چاره ای برای رژیم پیدا کنند را نخواهند خورد.
18 تیر 87 ادامه قیامهای قبل از خود از 30 خرداد تا آن بود و امروز آنچه در خیابانهای میهن می گذرد، ادامه 18 تیر 78! اما امروز دیگر نباید اجازه تکرار آنچه که در دوره های گذشته اتفاق افتاد را داد. بازبینی آنچه در 18 تیر اتفاق افتاد به ما این درس را می دهد که نگذاریم دختران و پسران دستگیر شده در زندانها مورد هتک حرمت اوباش ولی فقیه قرار گیرند. اجازه ایزوله کردن خانواده های دستگیر شدگان را ندهیم و با همبستگی و اقتدار، آزادی همه آنان را درخواست کنیم و با قدرت تا دستیابی به خواسته های انسانی مان در خیابان بمانیم.
مطمین باشیم در صورت ایستادگی و استواری، پیروزی از آن ماست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر